Uitsluitingen uit de werkloosheid, overbelaste diensten, aanvallen op het personeel: de maat is vol voor de OCMW’s!

De federale regering legt de laatste hand aan haar plan om de werkloosheidsuitkeringen in de tijd te beperken. Vanaf 1 januari 2026 zullen meer dan 32.000 uitgesloten Brusselaars  zonder inkomen vallen. Ze hebben geen andere uitweg dan een leefloon aanvragen bij het OCMW.

En dat terwijl de Brusselse OCMW’s al overbelast zijn.

Al jarenlang klagen de vakbonden aan:

• de structurele onderfinanciering van de OCMW’s,
• geen garanties voor de continuïteit van de subsidies,
• de gedeeltelijke terugbetaling van de leeflonen,
• de overbelasting en het personeelsgebrek,
• de afbrokkeling van de werkomstandigheden en van de kwaliteit van de diensten aan de bevolking.

Deze problemen zijn nog erger geworden als gevolg van enkele recente politieke besluiten, zoals de besparing van 20 miljoen euro op gewestsubsidies eind 2023, waardoor ongeveer 247 eerstelijnsposten verloren zijn gegaan.

Met de komende federale hervorming dreigen de OCMW’s overspoeld te worden, op een moment dat het personeel al onder druk staan, erkenning ontberen en steeds meer uitgeput raken.

Geconfronteerd met deze situatie hebben de Brusselse vakbonden (ACOD/CGSP, ACV/CSC en VSOA/SLFP) een gezamenlijke stakingsaanzegging ingediend voor al het Brusselse OCMW-personeel voor vandaag 24 april.

Tegelijkertijd wordt een mars georganiseerd in Brussel om de uitsluitingen uit de werkloosheid, de besparingen en de afbraak van openbare diensten aan de kaak te stellen.

ABVV-Brussel steunt deze mobilisatie voluit:

• de hervormingen van de werkloosheid treffen frontaal mensen die het al moeilijk hebben
• door de hervormingen komt de last massaal terecht bij de gemeenten, zonder hen de nodige middelen hiertoe toe te kennen
• de werkomstandigheden van het OCMW-personeel, dat het nu al enorm moeilijk heeft, zullen nog meer verslechteren,
• de hervorming is een onderdeel van een bredere strategie om sociale rechten en de welvaartsstaat te ontmantelen.

Deze actiedag maakt deel uit van een bredere mobilisatie die wordt voortgezet met de betoging op 29 april 2025 om 10 uur vanaf het Noordstation.

De ABVV-Brussel solidair met de werkneemsters en werknemers van Cora

De aankondiging van de sluiting van de Cora-winkels stort 1800 werkneemsters en werknemers in totale onzekerheid. Na jaren van trouwe dienst, opgelegde flexibiliteit en offers in naam van de winst, worden zij vandaag brutaal aan de kant geschoven.

Deze beslissing, even hard als onrechtvaardig, kadert in een verontrustende tendens: de sociale afbraak in de sector van de grote distributie. Na Makro, Match en Delhaize is het opnieuw de logica van de winst die honderden gezinnen vermorzelt. En het zijn altijd dezelfde mensen die de rekening betalen: de werknemers.

De directie van Cora draagt een zware verantwoordelijkheid, maar staat daar niet alleen in. De asociale maatregelen van de federale regering – de afschaffing van het brugpensioen, de verstrenging van de werkloosheidsreglementering, de toenemende druk op de OCMW’s – laten werknemers zonder vangnet achter in het licht van zulke massaontslagen. Het gevolg: meer onzekerheid, minder vooruitzichten, meer leed.

Het ABVV-Brussel betuigt zijn volledige solidariteit met de collega’s van Cora en brengt hulde aan het engagement van de syndicale afgevaardigden die elke dag opnieuw opkomen voor hun rechten en hun waardigheid.

Wij zullen aan hun zijde staan, in het verzet én aan de onderhandelingstafel. Wij geven geen duimbreed toe.

Overweeg je een 4/5de landingsbaan? Wacht niet langer

Denk je eraan om het iets rustiger aan te doen via een 4/5de landingsbaan? Maak er nu werk van, want de huidige voorwaarden blijven maar geldig tot 30 juni 2025. Daarna wordt het strenger, moeilijker en mogelijk nadeliger voor je pensioen.

De federale regering-De Wever wil de toegang tot landingsbanen flink verstrengen. Een landingsbaan houdt in dat je je werktijd met 1/5de (of 1/2de) verlaagt, en dit tot aan je pensioen. De aanvraag moet schriftelijk gebeuren bij je werkgever én bij de RVA (via Break@Work).

Strengere toegangsvoorwaarden

Nu heb je toegang tot landingsbanen vanaf 60 jaar met 25 jaar beroepsverleden

Er zijn bepaalde uitzonderingen van beroepen die sneller gebruik kunnen maken van een landingsbaan (vanaf 55 jaar):

• werknemers met een lange loopbaan
• werknemers met een zwaar beroep
• werknemers die 20 jaar nachtarbeid hebben verricht
• werknemers in de bouwsector met medisch attest van arbeidsongeschiktheid
• werknemers in beschutte werkplaats, maatwerkbedrijven …
• werknemers in ondernemingen in moeilijkheden of herstructurering

Binnenkort heb je pas toegang vanaf 30 jaar loopbaan (oplopend naar 35 jaar loopbaan in 2030).

Minder pensioenopbouw tijdens landingsbaan

• Niet-gewerkte periodes tijdens de landingsbaan worden in de toekomst gelijkgesteld aan een ‘beperkt fictief loon’, wat een lagere pensioenopbouw betekent voor wie meer dan €32.122,36 per jaar verdient.
• Niet-gewerkte periodes, o.a. in het kader van een landingsbaan, worden vanaf 2031 begrensd tot maximaal 20% van de pensioenopbouw. Die ‘cap’ wordt vanaf 2027 geleidelijk ingevoerd. 

Samengevat: je zal langer moeten werken voor je recht hebt op een landingsbaan, én het kan een pensioenverlies betekenen.

Wacht niet tot het laatste moment

Voor bedrijven met meer dan 20 werknemers moet je je aanvraag ten laatste op 31 maart 2025 indienen om zeker te zijn van een correcte behandeling. Werk je in een kleinere onderneming? Dan ben je eigenlijk al te laat volgens de standaardtermijn, maar je werkgever kan alsnog instemmen met een kortere procedure.

Belangrijk: we roepen, omwille van de mogelijke ingrepen in de gelijkgestelde periodes, momenteel niet op om een 1/2 landingsbaan op te nemen.

Meer info?

• Surf naar de website van de RVA
• Doe je aanvraag via Break@Work

Waarom staken wij op 31 maart?

 Omdat de federale regering de bevolking in de maling neemt. Onze koopkracht ging stijgen en loopbanen gingen haalbaar worden? Hier komt echter niks van in huis.

Op 31 maart gaan de Belgische werknemers in algemene staking; zowel in de privé- als de openbare sector. Het is tijd dat de werknemers gehoord worden en dat de economische lusten en lasten eerlijk verdeeld worden.

De aanvallen op werknemers zijn talrijk en keihard:

• De regering-BDW-Bouchez snijdt in de pensioenen. Het wordt langer werken voor minder pensioen.
• Voor werknemers is het al flexibiliteit dat de klok slaat en de regering doet er een schepje bovenop. De werkgevers zitten in een zetel en rekenen zich al rijk.
• Er wordt bespaard op gepensioneerden, werkzoekenden en in de openbare diensten. De zwaarste schouders zouden de zwaarste lasten moeten dragen. Daar is met deze regering geen sprake van.
• Vrouwen staan weer in de vuurlijn: het besparingsbeleid treft hen extra hard.
• Ze hebben gelogen. Onze koopkracht ging stijgen, maar brokkelt in werkelijkheid langs alle kanten af.

Het zijn nochtans de werknemers die het land en de economie doen draaien. Het is tijd dat hun stem gehoord wordt en dat zij hun eerlijk deel krijgen. 

Staak mee op 31 maart: voor degelijke pensioenen en haalbare loopbanen, voor sterkere koopkracht, voor kwalitatieve openbare diensten en opdat de sterkste schouders eindelijk de zwaarste lasten dragen.

Regeerakkoord doorgelicht

Wat is de impact van het regeerakkoord-BDW-Bouchez voor:

• werknemers
• werkzoekenden
• ambtenaren
• (bijna) gepensioneerden
• zieken
• democraten
• vrouwen

Wil je mee staken?

• Contacteer jouw delegee of centrale
• Je krijgt van je vakbond een stakingsvergoeding van 40 euro

Beknopte analyse van regeerakkoord-BDW-Bouchez door het ABVV

Het regeerakkoord-De Wever is een koude douche voor wie werkt, voor wie van een uitkering leeft en bovenal voor vrouwen. De sterkste schouders blijven daarentegen netjes uit de wind. Hieronder een analyse in vogelvlucht.

Aanpak langdurig zieken

Het regeerakkoord-De Wever plant een harde aanpak van langdurig zieken. Mensen zonder arbeidscontract maar met “arbeidspotentieel” worden verplicht zich in te schrijven als werkzoekende, en de sancties worden opnieuw strenger. Dit beleid lijkt vooral gericht op besparingen en het snel terugsturen van zieken naar de arbeidsmarkt, zonder rekening te houden met hun gezondheidstoestand en noden.

De achterliggende visie van de rechterzijde is gekend: langdurig zieken worden gezien als een kost en niet als mensen die tijd en zorg nodig hebben om te herstellen. Nochtans zijn velen ziek geworden door slechte werkomstandigheden, hoge werkdruk of burn-out. Hen dwingen om te werken zonder duurzame re-integratie zal hun situatie alleen maar verergeren.

Buitenlands beleid

Hierover blijft het regeerakkoord vrij vaag. In het oog springt de besparing van 25 procent op het budget van ontwikkelingssamenwerking.

Het regeerakkoord van de regering-De Wever heeft een sterk eenzijdige economische visie op Europa, waarbij de nadruk bijna volledig ligt op competitiviteit, productiviteit en deregulering ten gunste van bedrijven. Sociale aspecten worden nauwelijks geconcretiseerd. Dit is een gemiste kans om van de EU niet alleen een sterke, maar ook een sociaal rechtvaardige Unie te maken.

Koopkracht

De koopkracht van wie werkt zou moeten stijgen door de verhoging van de belastingvrije som en door hogere minimumlonen. Dat zijn positieve elementen, maar omdat de verhoging van de belastingvrije som voor iedereen geldt, is dit een zeer dure maatregel die ook hoge lonen ten goede komt.

De regering-De Wever houdt vast aan de loonnormwet van 1996, waardoor vakbonden voor werknemers geen betere lonen kunnen onderhandelen. Dit betekent dat lonen kunstmatig laag worden gehouden, zelfs in sectoren waar er economische ruimte is voor opslag. 

De automatische indexering van lonen en uitkering zou op termijn in vraag gesteld worden. Als de sociale gesprekspartners er niet in slagen om tegen eind 2026 een advies uit te werken over een hervorming van de index, kan de regering eenzijdig ingrijpen en het systeem afbouwen.

Sterkste schouders, zwaarste lasten

Van het principe “de breedste schouders dragen de zwaarste lasten” is in het regeerakkoord van de regering-De Wever geen sprake. Vooral werknemers en uitkeringsgerechtigden staan in het oog van de storm, terwijl bedrijven en grote vermogens grotendeels gespaard blijven.

Op werknemers en uitkeringsgerechtigden wordt voor maar liefst 8,7 miljard euro bespaard. Beroepsactieven krijgen er iets bij via een fiscale hervorming van 3,5 miljard euro, maar dit geldt niet voor gepensioneerden, werkzoekenden en langdurig zieken. De meest kwetsbaren krijgen de volle lading.

Tegelijkertijd krijgen bedrijven 1,72 miljard euro bijkomende steun, zonder dat daar garanties voor jobcreatie tegenover staan. Grote vermogens betalen slechts 1,42 miljard euro en fraudeurs krijgen amnestie om hun zwart geld wit te wassen; terwijl 2,3 miljard euro wordt bespaard op werkzoekenden.

Tot zo ver de eerlijke verdeling van de lasten.

Arbeidsmarkt

Het arbeidsmarktbeleid van de regering-De Wever legt de nadruk op meer flexibiliteit en harder werken voor werknemers, zonder dat daar voldoende sociale bescherming of overleg tegenover staat. Dit regeerakkoord lijkt rechtstreeks uit de programma’s van MR en N-VA te komen, met eenzijdige maatregelen die vooral werkgevers bevoordelen en werknemers kwetsbaarder maken.

De maatregelen duwen werknemers richting langere en onzekerdere werkuren, waardoor de druk op de ziekteverzekering verder zal toenemen. Sociale akkoorden worden zonder overleg gewijzigd en uitgehold, waardoor vakbonden minder mogelijkheden hebben om afspraken te maken of compensaties te eisen. Meer nadruk op individuele onderhandelingen tussen werknemer en werkgever verzwakt de positie van werknemers. Dit druist in tegen recente rechtspraak van het Europees Hof van Justitie, dat erkent dat werknemers de zwakkere partij zijn in arbeidsverhoudingen.

Beperking werkloosheidsuitkering in de tijd

De regering-De Wever kondigt aan de werkloosheidsuitkeringen te beperken tot twee jaar. Dit betekent dat meer dan 120.000 mensen het lopen hun uitkering te verliezen. Deze mensen gaan niet automatisch werk vinden. Deze rechtse symboolmaatregel leidt enkel tot meer onzekerheid en een hoger armoederisico. Bovendien wordt de uitkering sneller afgebouwd (degressiviteit).

De regering presenteert dit als een noodzakelijke besparing, maar er worden geen structurele oplossingen geboden om mensen duurzaam aan werk te helpen. In plaats van te investeren in jobcreatie, opleiding en begeleiding, worden werkzoekenden vooral financieel bestraft.

Klimaat, energie en mobiliteit

Het is positief dat klimaatdoelstellingen behouden blijven. De regering stelt de Europese klimaatdoelen voor 2030 en 2050 niet in vraag en erkent de noodzaak van een duurzame transitie.

De negatieve elementen zijn:

• Geen duidelijke doelstelling in CO₂-reductie;
• Weinig concrete maatregelen en geen plan voor een rechtvaardige transitie of werknemersinspraak;
• Eenzijdige focus op technologie als oplossing, zonder sociaal overleg of aandacht voor werknemers;
• Geen bescherming van werknemers tegen klimaateffecten;
• Enzovoort.

Het energiebeleid van de regering-BDW-Bouchez legt te veel nadruk op kernenergie en marktwerking, terwijl structurele oplossingen voor energiearmoede en publieke controle over energie ontbreken. Consumenten krijgen enkele beschermende maatregelen, maar bedrijven worden bevoordeeld zonder sociale voorwaarden.

Het mobiliteitsbeleid zoals het wordt aangekondigd in het regeerakkoord combineert enkele positieve stappen voor het openbaar vervoer, maar legt de nadruk op privatisering, hogere kosten voor reizigers en onzekerheid voor spoorpersoneel. Werknemers en lage inkomens dreigen de dupe te worden, terwijl dure infrastructuurprojecten en fossiele salariswagens bevoordeeld worden.

Pensioenen

De pensioenplannen van de regering-De Wever treffen werknemers en ambtenaren hard en zorgen voor meer onzekerheid, vooral voor vrouwen en mensen met een atypische loopbaan. Het komt neer op langer werken voor minder pensioen, met besparingen die vooral de zwaksten treffen.

Vrouwen en ambtenaren worden het hardst getroffen, terwijl zelfstandigen en hogere inkomens grotendeels worden gespaard. Het is een pure besparingsoperatie, terwijl de pensioenen in ons land al bij de laagste zijn in heel Europa.

Vrouwen in de vuurlijn

Als gevolg van de toegenomen flexibilisering en de gelijktijdige vermindering van beschermings- en controlemechanismen voor deeltijds werk, lopen vrouwen op de arbeidsmarkt een nóg groter risico op uitsluiting, ongelijke behandeling en discriminatie.

Bijvoorbeeld:

• Verbod op nachtwerk wordt afgeschaft. De distributiesector is een overwegend vrouwelijke sector;
• Afschaffing verplichte sluitingsdag, waardoor de werkdruk verder toeneemt, terwijl vrouwen nu al oververtegenwoordigd zijn bij langdurig zieken;
• Veralgemenen van flexi-jobs naar alle sectoren riskeert een grote impact te hebben in sectoren als de zorg, het onderwijs, de kinderopvang;
• De loopbaanvoorwaarde voor het recht op landingsbanen wordt opgetrokken van 25 naar 35 jaar, waar veel vrouwen nooit aan geraken;
• De toegang tot het minimumpensioen zal worden berekend op basis van de effectieve prestaties. We weten dat vrouwen hier de dupe van zijn;
• Afschaffing van het overlevingspensioen en het echtscheidingspensioen;
• Enzovoort.

De hervorming van de wet die abortus decriminaliseert, belandt bovendien terug in de frigo.

Armoedebestrijding

In plaats van armoede structureel aan te pakken, kiest de regering-De Wever voor een harde en controlerende aanpak die de zwaksten in de samenleving nog verder in de problemen duwt. De focus ligt niet op ondersteuning, maar op dwang en sancties.

Lees de volledige analyse van het ABVV

Surf naar de website van het ABVV: regeerakkoord doorgelicht