Onder een stralende zon en zomerse temperaturen werd 1 mei 2025 een dag van strijd, solidariteit en feest in Brussel.
Herbeleef deze warme editie in beeld, met geëngageerde toespraken, gezellige momenten, muziek en een sterke syndicale aanwezigheid.
Bedankt aan iedereen voor jullie aanwezigheid!
Het Gewest heeft een regering nodig die opgewassen is tegen de uitdagingen: solidair, ecologisch en resoluut progressief.
De meerderheid bestaat al – het volstaat de stap te zetten om ze te realiseren.
Vandaag verenigen 85 mensen uit het middenveld zich om die oproep luid en duidelijk te lanceren.
11 maanden na de verkiezingen van 9 juni 2024 heeft Brussel nog steeds geen regering. Alle coalities zijn overwogen, ook de meest ingewikkelde. Behalve één: die van een linkse meerderheid die een progressieve regering zou steunen.
Zo’n meerderheid is er al in het Brusselse parlement, waar een linkse meerderheid tegen een rechtse minderheid heeft gestemd over ondubbelzinnige teksten, zoals die waarin de genocide op het Palestijnse volk wordt erkend of die tegen buitensporige huurprijzen.
Waarom zou het elan dat we hebben gezien bij deze twee emblematische dossiers niet kunnen leiden tot een regering die door dezelfde meerderheid wordt gesteund? Gezien de groeiende chaos in de leiding van het Gewest is dit nu het enige haalbare democratische alternatief.
De vraag komt van alle kanten: Brussel heeft dringend een regering nodig. Maar niet eender welke regering. Alleen een progressieve regering kan een coherente meerderheid hebben in beide taalgroepen.
Maar dat is niet de enige reden voor deze oproep.
Op federaal niveau voert de Arizona-regering een beleid van sociale en ecologische afbraak. Ze organiseert bezuinigingen die alleen de werkende bevolking treffen, terwijl de belangen van de machtigen worden gevrijwaard. Bovendien maken de rechtse partijen in Arizona er geen geheim van dat ze Brussel onder curatele willen plaatsen.
Er is geen enkele reden waarom de Brusselaars hierin zouden meegaan. Politiek links heeft in Brussel altijd een meerderheid gehad, zowel bij de stembusgang als in het parlement. Vandaag heeft die linkerzijde de mogelijkheid om te tonen dat het ook anders kan, door zich te engageren in een regeringsvorming. Ze heeft de plicht samen te werken aan een duurzame en veerkrachtige samenleving in onze stadsgewest, voor sociale en ecologische rechtvaardigheid, met zorg en solidariteit als politiek kompas.
Velen in sociale en culturele organisaties en in het maatschappelijk middenveld willen zo’n politiek project. Deze oproep is geen blanco cheque: we zullen zelf waakzame partners blijven. We zijn ons bewust van de uitdagingen waarvoor ons stad-gewest staat. We kennen de noodzaak om op veel gebieden een koerswijziging door te voeren. Maar het is absoluut noodzakelijk dat zo’n beleid steunt op de vitale krachten in de Brusselse bevolking.
Op deze 1ste mei 2025 roepen we de politieke krachten, bezorgd over de toekomst van Brussel, die zich herkennen in deze ambitie op om de sprong te wagen.
Samen kunnen jullie het doen.
Stel ons niet teleur.
De 85 ondertekenaars :
(Eerste ondertekenaars in vette letters)
De algemene staking van 31 maart was een succes. Ze bewees dat de woede tastbaar is, dat ze gedeeld is, en dat de werkwereld weigert met zich te laten sollen. Maar ondanks deze gebalde vuist volhardt de regering-De Wever-Bouchez in haar vastberadenheid om zeer asociale maatregelen door te drukken. We moeten dus verder blijven mobiliseren!
Wat er vandaag op tafel ligt, getuigt alleen maar van diepe minachting voor de werknemers. Er werd ons een stijging van de koopkracht, betere eindeloopbaanregelingen en eerlijkere pensioenen beloofd. In werkelijkheid krijgen we het tegenovergestelde.
Sinds het zogenaamde “Paasakkoord” zijn veel rode lijnen overschreden: de indexering van uitkeringen, van bepaalde pensioenen en van ambtenarensalarissen is uitgesteld. Dit zet de fundamenten van ons sociaal contract op de helling. En het keldert de koopkracht van duizenden mensen. Het beleid ten aanzien van wie ziek is wordt openlijk agressief, met als doel meer dan 100.000 brute uitsluitingen. Dit maakt allemaal deel uit van een gevaarlijke retoriek die een stigmatiserend discours voedt en de bevolking verdeelt.
En dat is nog niet alles: de toepassing van dit akkoord gaat nog verder dan wat de teksten aankondigden. Bij elke dubbelzinnigheid kiest de regering voor de hardste, meest onrechtvaardige, meest asociale optie.
In het licht van deze aanvallen moeten we druk blijven uitoefenen om verandering teweeg te brengen. Daarom organiseren ABVV en ACV een nationale actiedag op dinsdag 29 april. In verschillende steden over het hele land wordt actie gevoerd.
In Brussel begint om 10.00 uur een betoging vanaf het Noordstation die eindigt op de Kunstberg, waar werknemers het woord nemen.
Kom op 29 april massaal op straat om de stem van de Brusselaars te laten horen!
De beperking in de tijd van de werkloosheidsuitkeringen zal duizenden Brusselaars uit het sociale zekerheidsstelsel duwen. Velen zullen zich tot het OCMW moeten wenden, dat strengere regels hanteert en nu al over onvoldoende middelen beschikt.
Deze asociale hervorming van de regering-De Wever-Bouchez ondermijnt ons solidaire model, overbelast de OCMW’s en schuift de verantwoordelijkheid van het federale niveau naar de gemeenten. Zonder herfinanciering dreigt het hele systeem te bezwijken.
Deze actualiteitsfiche roept op tot een gezamenlijke tegenreactie om de sociale zekerheid te verdedigen, de OCMW’s te herfinancieren en de rechten van de werknemers en de OCMW-cliënten te beschermen..
De federale regering legt de laatste hand aan haar plan om de werkloosheidsuitkeringen in de tijd te beperken. Vanaf 1 januari 2026 zullen meer dan 32.000 uitgesloten Brusselaars zonder inkomen vallen. Ze hebben geen andere uitweg dan een leefloon aanvragen bij het OCMW.
En dat terwijl de Brusselse OCMW’s al overbelast zijn.
Al jarenlang klagen de vakbonden aan:
Deze problemen zijn nog erger geworden als gevolg van enkele recente politieke besluiten, zoals de besparing van 20 miljoen euro op gewestsubsidies eind 2023, waardoor ongeveer 247 eerstelijnsposten verloren zijn gegaan.
Met de komende federale hervorming dreigen de OCMW’s overspoeld te worden, op een moment dat het personeel al onder druk staan, erkenning ontberen en steeds meer uitgeput raken.
Geconfronteerd met deze situatie hebben de Brusselse vakbonden (ACOD/CGSP, ACV/CSC en VSOA/SLFP) een gezamenlijke stakingsaanzegging ingediend voor al het Brusselse OCMW-personeel voor vandaag 24 april.
Tegelijkertijd wordt een mars georganiseerd in Brussel om de uitsluitingen uit de werkloosheid, de besparingen en de afbraak van openbare diensten aan de kaak te stellen.
ABVV-Brussel steunt deze mobilisatie voluit:
Deze actiedag maakt deel uit van een bredere mobilisatie die wordt voortgezet met de betoging op 29 april 2025 om 10 uur vanaf het Noordstation.
In een somber sociaal en politiek klimaat biedt ABVV-Brussel met het Feest van de Arbeid 2025 een muzikale verademing tijdens een feestelijk, strijdbaar en solidair evenement. Gratis en open voor iedereen brengt het 1 meifeest elk jaar bijna 15.000 mensen en meer dan 50 verenigingen op de been rond muziek, solidariteit en sociale strijd.
Eén ding is zeker: het Feest van de Arbeid 2025 zet de Kunstberg in vuur en vlam! Met een eclectische en energieke line-up richt ABVV-Brussel de schijnwerpers op de Belgische scene, met drie groepen die diversiteit, creativiteit en podiumprésence op onnavolgbare wijze combineren!
De Jongeren van ABVV-Brussel beschikken sinds kort over hun eigen podium, hoog bovenop de Kunstberg. Muziek, slogans en oproer smelten samen tot een militante en feestelijke dansvloer:
De aankondiging van de sluiting van de Cora-winkels stort 1800 werkneemsters en werknemers in totale onzekerheid. Na jaren van trouwe dienst, opgelegde flexibiliteit en offers in naam van de winst, worden zij vandaag brutaal aan de kant geschoven.
Deze beslissing, even hard als onrechtvaardig, kadert in een verontrustende tendens: de sociale afbraak in de sector van de grote distributie. Na Makro, Match en Delhaize is het opnieuw de logica van de winst die honderden gezinnen vermorzelt. En het zijn altijd dezelfde mensen die de rekening betalen: de werknemers.
De directie van Cora draagt een zware verantwoordelijkheid, maar staat daar niet alleen in. De asociale maatregelen van de federale regering – de afschaffing van het brugpensioen, de verstrenging van de werkloosheidsreglementering, de toenemende druk op de OCMW’s – laten werknemers zonder vangnet achter in het licht van zulke massaontslagen. Het gevolg: meer onzekerheid, minder vooruitzichten, meer leed.
Het ABVV-Brussel betuigt zijn volledige solidariteit met de collega’s van Cora en brengt hulde aan het engagement van de syndicale afgevaardigden die elke dag opnieuw opkomen voor hun rechten en hun waardigheid.
Wij zullen aan hun zijde staan, in het verzet én aan de onderhandelingstafel. Wij geven geen duimbreed toe.
Denk je eraan om het iets rustiger aan te doen via een 4/5de landingsbaan? Maak er nu werk van, want de huidige voorwaarden blijven maar geldig tot 30 juni 2025. Daarna wordt het strenger, moeilijker en mogelijk nadeliger voor je pensioen.
De federale regering-De Wever wil de toegang tot landingsbanen flink verstrengen. Een landingsbaan houdt in dat je je werktijd met 1/5de (of 1/2de) verlaagt, en dit tot aan je pensioen. De aanvraag moet schriftelijk gebeuren bij je werkgever én bij de RVA (via Break@Work).
Nu heb je toegang tot landingsbanen vanaf 60 jaar met 25 jaar beroepsverleden
Er zijn bepaalde uitzonderingen van beroepen die sneller gebruik kunnen maken van een landingsbaan (vanaf 55 jaar):
Binnenkort heb je pas toegang vanaf 30 jaar loopbaan (oplopend naar 35 jaar loopbaan in 2030).
Samengevat: je zal langer moeten werken voor je recht hebt op een landingsbaan, én het kan een pensioenverlies betekenen.
Voor bedrijven met meer dan 20 werknemers moet je je aanvraag ten laatste op 31 maart 2025 indienen om zeker te zijn van een correcte behandeling. Werk je in een kleinere onderneming? Dan ben je eigenlijk al te laat volgens de standaardtermijn, maar je werkgever kan alsnog instemmen met een kortere procedure.
Belangrijk: we roepen, omwille van de mogelijke ingrepen in de gelijkgestelde periodes, momenteel niet op om een 1/2 landingsbaan op te nemen.
Beste kameraden,
Beste collega’s uit de cultuursector,
Beste kunstenaars, technici, schaduw- en lichtwerkers,
Vandaag zijn we in staking.
Een staking om onze rechten, onze sociale verworvenheden, onze waardigheid als werknemers te verdedigen.
En dat we hier zijn, op het Muntplein, is geen toeval.
Dit is een iconische plek van cultuur, creatie en expressie.
Een plek waar zij die verbeelding, kritiek, emancipatie en democratie levendig maken elkaar ontmoeten.
En vandaag wordt deze ontmoetingsplek ook een ruimte van verzet. Net als bijna 200 jaar geleden.
Het kunstenaarsstatuut, dat weten jullie als geen ander, is een sociale verworvenheid.
Een statuut dat verre van perfect is, maar dat de structurele onzekerheid van het artistieke werk erkent, net als het niet-doorlopende aspect ervan, de onzichtbare periodes van creatie, de repetities, de tijd tussen twee projecten in.
Het is een statuut dat duizenden mensen in staat stelt van hun beroep te leven, te creëren, deel te nemen aan de collectieve rijkdom, zonder in armoede te vervallen.
En wat doet deze arizona-regering? Ze valt aan. Steeds opnieuw.
Ze stelt de essentie van het statuut zelf in vraag. Ze ontdoet het van zijn inhoud. Ze stelt de fundamenten in vraag. En dat is geen toeval.
Een dergelijke aanval van de N-VA was te verwachten. De N-VA knipt al jarenlang in de culturele budgetten in Vlaanderen, ze ontmantelt creatieve middelen en transformeert subsidies in te schrappen privileges.
Bij de MR vallen de maskers: ze verbergen niet langer wat ze over cultuur denken… ik bespaar je de lijst van aanvallen van Georges-Louis Bouchez tegen kunstenaars… Hij spuugt op alles wat niet onmiddellijk winstgevend is. Hij veracht creatie, intelligentie, het onzichtbare werk achter elke voorstelling, elke film, elk oeuvre.
Deze klassenminachting hoeft hij niet eens meer te verhullen. Het is een politieke lijn geworden.
En dan zijn er nog Les Engagés. Degenen die vandaag nee zeggen… zijn dezelfde die gisteren het regeringsakkoord met gesloten ogen hebben ondertekend. Gemakkelijk om nu te ontwaken, onder druk van de toenemende mobilisatie…
Wil deze regering geld vinden?
Dat ze begint met degenen die dividenden opstapelen, niet met zij die ondanks hun talent moeite hebben om het einde van de maand te halen.
Het onderdrukken of verzwakken van het kunstenaarsstatuut staat gelijk aan het doden van cultuur.
Onze strijd is niet corporatistisch. We verdedigen geen privileges.
Wat we hier verdedigen, is een samenlevingsmodel.
Een samenleving waar cultuur een recht is, geen luxe.
Een samenleving waar kunst, kritiek, verbeelding en emotie een plaats hebben.
Een samenleving waar cultureel werk wordt erkend als echt werk, met echte rechten om iedereen in staat te stellen waardig te leven.
En we zijn hier ook om nog meer te verdedigen: kunst speelt een cruciale rol bij het sensibiliseren over sociale en politieke problemen. Kunst is in staat om mensen samen te brengen rond een gemeenschappelijk doel en hen te inspireren om te handelen, te denken. Om te strijden dus. Kunst kan individuen inspireren en motiveren om op te komen tegen onrecht, te vechten voor gelijkheid en fundamentele democratische principes te verdedigen.
En het is net dat wat een probleem is voor sommige politici.
Dus laten we vandaag samen opkomen. Laten we onze stem horen.
Tegen minachting. Tegen sociale achteruitgang. Tegen vermarkting van alles wat niet te koop is.
Want het verdedigen van het kunstenaarsstatuut betekent ook het verdedigen van verzet, vrijheid van toon en creatie.
Kortom, we verdedigen de democratie.
Omdat de federale regering de bevolking in de maling neemt. Onze koopkracht ging stijgen en loopbanen gingen haalbaar worden? Hier komt echter niks van in huis.
Op 31 maart gaan de Belgische werknemers in algemene staking; zowel in de privé- als de openbare sector. Het is tijd dat de werknemers gehoord worden en dat de economische lusten en lasten eerlijk verdeeld worden.
Het zijn nochtans de werknemers die het land en de economie doen draaien. Het is tijd dat hun stem gehoord wordt en dat zij hun eerlijk deel krijgen.
Staak mee op 31 maart: voor degelijke pensioenen en haalbare loopbanen, voor sterkere koopkracht, voor kwalitatieve openbare diensten en opdat de sterkste schouders eindelijk de zwaarste lasten dragen.
Wat is de impact van het regeerakkoord-BDW-Bouchez voor:
