Algemene staking – Samenkomst Muntplein: toespraak van Florence Lepoivre, algemeen secretaris

Beste kameraden,

Beste collega’s uit de cultuursector,

Beste kunstenaars, technici, schaduw- en lichtwerkers,

Vandaag zijn we in staking.

Een staking om onze rechten, onze sociale verworvenheden, onze waardigheid als werknemers te verdedigen.

En dat we hier zijn, op het Muntplein, is geen toeval.

Dit is een iconische plek van cultuur, creatie en expressie.

Een plek waar zij die verbeelding, kritiek, emancipatie en democratie levendig maken elkaar ontmoeten.

En vandaag wordt deze ontmoetingsplek ook een ruimte van verzet. Net als bijna 200 jaar geleden.

Het kunstenaarsstatuut, dat weten jullie als geen ander, is een sociale verworvenheid.

Een statuut dat verre van perfect is, maar dat de structurele onzekerheid van het artistieke werk erkent, net als het niet-doorlopende aspect ervan, de onzichtbare periodes van creatie, de repetities, de tijd tussen twee projecten in.

Het is een statuut dat duizenden mensen in staat stelt van hun beroep te leven, te creëren, deel te nemen aan de collectieve rijkdom, zonder in armoede te vervallen.

En wat doet deze arizona-regering? Ze valt aan. Steeds opnieuw.

Ze stelt de essentie van het statuut zelf in vraag. Ze ontdoet het van zijn inhoud. Ze stelt de fundamenten in vraag. En dat is geen toeval.

Een dergelijke aanval van de N-VA was te verwachten. De N-VA knipt al jarenlang in de culturele budgetten in Vlaanderen, ze ontmantelt creatieve middelen en transformeert subsidies in te schrappen privileges.

Bij de MR vallen de maskers: ze verbergen niet langer wat ze over cultuur denken… ik bespaar je de lijst van aanvallen van Georges-Louis Bouchez tegen kunstenaars… Hij spuugt op alles wat niet onmiddellijk winstgevend is. Hij veracht creatie, intelligentie, het onzichtbare werk achter elke voorstelling, elke film, elk oeuvre.

Deze klassenminachting hoeft hij niet eens meer te verhullen. Het is een politieke lijn geworden.

En dan zijn er nog Les Engagés. Degenen die vandaag nee zeggen… zijn dezelfde die gisteren het regeringsakkoord met gesloten ogen hebben ondertekend. Gemakkelijk om nu te ontwaken, onder druk van de toenemende mobilisatie…

Wil deze regering geld vinden?

Dat ze begint met degenen die dividenden opstapelen, niet met zij die ondanks hun talent moeite hebben om het einde van de maand te halen.

Het onderdrukken of verzwakken van het kunstenaarsstatuut staat gelijk aan het doden van cultuur.

Onze strijd is niet corporatistisch. We verdedigen geen privileges.

Wat we hier verdedigen, is een samenlevingsmodel.

Een samenleving waar cultuur een recht is, geen luxe.

Een samenleving waar kunst, kritiek, verbeelding en emotie een plaats hebben.

Een samenleving waar cultureel werk wordt erkend als echt werk, met echte rechten om iedereen in staat te stellen waardig te leven.

En we zijn hier ook om nog meer te verdedigen: kunst speelt een cruciale rol bij het sensibiliseren over sociale en politieke problemen. Kunst is in staat om mensen samen te brengen rond een gemeenschappelijk doel en hen te inspireren om te handelen, te denken. Om te strijden dus. Kunst kan individuen inspireren en motiveren om op te komen tegen onrecht, te vechten voor gelijkheid en fundamentele democratische principes te verdedigen.

En het is net dat wat een probleem is voor sommige politici.

Dus laten we vandaag samen opkomen. Laten we onze stem horen.

Tegen minachting. Tegen sociale achteruitgang. Tegen vermarkting van alles wat niet te koop is.

Want het verdedigen van het kunstenaarsstatuut betekent ook het verdedigen van verzet, vrijheid van toon en creatie.

Kortom, we verdedigen de democratie.